Koszule

gdy znów będę nosił za długie rękawy
drzewa zrzucą ostatnie liście
strącą je a ja rozepnę guziki
i dopuszczę do siebie zimny wiatr

tak zimny jak stal

będzie wtedy głęboka jesień
butami szeleścić będę wśród liści
i wiem tylko że się nie uśmiechnę
jak kiedyś do szarego słońca
co oddaje się w podzięce gwiazdom

księżyc zawsze widział moją małą śmierć
za każdym razem patrzył zimno

tak zimno jak stal

każda ta śmierć jest życiem
pozwala odrodzić się w popiele
by wędrując wśród śniegu
znów zobaczyć wiosnę


Kraków, 20.09.2006 (zimna noc)

autor

Nirian Samalai Feireniz

Dodano: 2006-09-21 10:51:57

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie