Miłość do kobiety
nie wiadomo nigdy
co zdarzyć się może
w pociągu, kiedy pod prąd zasuwamy
przez pomarańczowe morze
i tańczymy na dachu wagonu
cóż podejrzewać się da
kiedy widzimy te kształty
te kryształy pasty czy kremy
perły czy cytrusy na słonku
pędzimy do ciebie
nasze kochanie
biletem za trzy grosze
plus kredyt na sto dwa
jest pięknie jest cudnie
jednak czy chcemy tego czy nie
kobiety z natury są złe
pozornie okryte aureolką
Kraków, 01.07.2006
autor
Nirian Samalai Feireniz
Dodano: 2006-07-01 23:00:02
Ten wiersz przeczytano 497 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.