Kowadło duszy

Bijąca jak ogromny dzwon
koło ucha,
tęsknota,
jak ziarenko w rozciągniętej
na cały świat łące,
jak strumyk czystości łkający
między wodospadem,
jak brzęk nietoperza
w stadzie motyli ze snów.
Chłonąca wszystkie chwile
bez skruchy,
zatykająca usta, chcące krzyczeć,
ze złością pragnące wyjaśnień,
prostego świata,
bez złudnych pytań: dlaczego?
Bez łez skryjomych,
wydzierających siłę,
powietrze, by oddychać,
radość, by normalnie żyć.

autor

zdrobniona_

Napisany: 2009-06-26 Dodano: 2009-09-04 17:06:08

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie