Kulig

Witaj,,
uroczy, liryczny obrazek zimowy.
Nastraja przyjaźnie do zimy/+/.

Pozdrawiam i już dzisiaj życzę zdrowych i radosnych
Świąt Bpożego Narodzenia.

Przywołałeś wspomnienia. Warto było zajrzeć i odbyć
ten kulig, bo prawdziwy, konny z saniami to już
rzadkość.
Pierwsza strofa zachwyca, pozdrawiam :)

Piękna sanna, teraz tylko pomarzyć. Pozdrawiam cieło
Michałku :)

Wspaniały, z polotem wiersz, każda pora roku ma swoje
uroki. Pozdrawiam przedświątecznie :)

:) Ładnie.

Cudowne konne kuligi,
dziś praktycznie żywe zwierzęta zastępują konie
mechaniczne...
we mnie ten piękny, radosny wiersz
obudził wewnętrzne dziecko, które dorosłość uśpiła,
z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)

To były czasy...teraz w każdym gospodarstwie miast
konia stoi samochód, który bezpowrotnie zatarł tę
piękną tradycyjną zimową zabawę. Zdarzało się, że
ludzie bez wyobraźni zaprzęgali sanki do swojego auta
i w efekcie koniec zabawy był tragiczny...Pozdrawiam
Michałku :)

Taki kulig znam wyłącznie z opowieści...
Bardzo fajnie się czytało, a wiersz, przy okazji,
przywołuje, siłą rzeczy, inne zimowe wspomnienia z lat
dziecięcych... Nie kuligowe, ale zawsze :)

Pozdrawiam, Michale :)

W dzieciństwie były takie, ale nigdy za ciągnikiem:).
Pozdrawiam.

Parę lat temu (z 12?) jechałam kuligiem z dziećmi z
przedszkola. Było super.

a już myślałem,że to na cześć Joasi Kulig - aktorki

Żadne zimowisko nie mogło się odbyć bez kuligu. Mnie
ujmował jeszcze jeden szczegół piękno konia i jak
szczególnie kilka sań było cudownie było obserwować
konie i ten dźwięk dzwonków. Kiedyś uprosiłem górali i
mi sprzedali takie dzwonki mocno wysłużone mam je do
dzisiaj.

Kulig to dla mnie już chyba niedościgniony rarytas,
ale przyjemnie się go wspomina i o nim czyta.
(+)

kiedyś to były fajne te kuligi

Podobaśki i plusik