Kult pieniądza

Srebrna mowa rozdźwięczała się po salonie,
Dookoła gwar, uśmiechy zjadliwe,
Resztka uczciwości już bez ratunku tonie,
Siedzą miliony- jednostki wadliwe.

Okręceni w swoje bogactwa dumne,
Ukrywaj a swe chłopskie przyzwyczajenia,
Wczoraj analfabeci, dziś magistry rozumne,
Głusi na skargi, lamenty, ciche życzenia.

Mało ich obchodzi śmierć nędzy głodowa,
Z wycieńczenia, choroby zatrute,
Już uderzyła im do głowy woda sodowa,
Nie pamiętają gorzkiego dzieciństwa czasy wyprute.

Odbijają sobie przeszłość kosztem miłości,
Bezlitośni! Serce w monetę się zamienia,
Dusze przepełnione żalem, żądzą złości,
Są puste...nic ich już nie zdumiewa.

To kawał blachy i papierek upokarza tak świat,
Przeklęty bądź człowiecze, twórco tego wynalazku!
Gotowi za niego zabić, tak od wielu lat,
Trzyma dobro i pokój w żelaznym potrzasku.

a nie pieniądz jest symbolem szczęścia, tylko jedno dobre słowo .............. w sercu jest moc a nie w pięściach żyj życiem- żyj zdrowo.

autor

Paweł Wosiak

Dodano: 2008-09-02 00:53:01

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie