A lato sypie iskry złote
Wiesz, kocham te świty gdy sad mruczy, we
śnie
letnim pogrążony, po przykusej nocy,
gdy rozkwita słońce w sen wtulone
jeszcze
i złotem bzy pasie, czerwienią migocze
a fioletem pada w kępy laurowiśni,
rozpala pochodnie w drzewcach
naparstnicy,
rumieni pastwiska. Nawet kiedy bystry
kogut, że dzień będzie przychacie
rozkrzyczy,
a krzyk popodrywa mgły od ziemi z
trudem.
Kocham nieodmiennie rozespane świty,
twoje ciepłe szepty. Nim w dzień sama
pójdę,
schowam (na dnie serca) z twoich oczu
iskry.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2015-06-05 11:58:20
Ten wiersz przeczytano 2268 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Pięknie nastrojowo
pozdrawiam
I jak mam nie kochać Twoich
wierszy, gdy potrafisz
ubrać je w tak piękne słowa,
które pieszczą moje zmysły.
Dziękuję.
A ja kocham Ewuniu Twoje piękne obrazowe wiersze :)
Oj rozmarzyłam się rozmarzyłam :)
Pozdrawiam serdecznie :)
jak ja kocham takie wiersze, gdzie jest miłość i
piekno przyrody:)
pozdrawiam:)
Pięknie:-) można się rozmarzyć czytając:-) Pozdrawiam
z uśmiechem:-)
Super rozmarzony wiersz,uroczy opis przyrody i
miłości,
Bardzo na TAK:)
Pozdrawiam,miłego dnia życząc.
P.S Przy chacie - się skleiło
Oj pięknie lato się powitało
Jeszcze go nie ma a już słońcem zlało
Ozłociło kraj nasz o morza do Tatr
I nawet nie przeszkadza leciutki wiatr
Przykład, jak można kochać przyrodę i zamknąć ją w
pięknych strofach
Ewo, jestem pod wrażeniem.
Pozdrawiam cieplutko paaa
Bardzo ładny wiersz :)
Miłego dzionka :))
- masz literówkę (cieple*).
Piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny wiersz jak zawsze :) pozdrawiam cieplutko
delikatny:)
uroczy pełen ciepła...urzeka:-)
pozdrawiam
Podoba się:) Pięknie.