A lato sypie iskry złote

Wiesz, kocham te świty gdy sad mruczy, we śnie
letnim pogrążony, po przykusej nocy,
gdy rozkwita słońce w sen wtulone jeszcze
i złotem bzy pasie, czerwienią migocze

a fioletem pada w kępy laurowiśni,
rozpala pochodnie w drzewcach naparstnicy,
rumieni pastwiska. Nawet kiedy bystry
kogut, że dzień będzie przychacie rozkrzyczy,

a krzyk popodrywa mgły od ziemi z trudem.
Kocham nieodmiennie rozespane świty,
twoje ciepłe szepty. Nim w dzień sama pójdę,
schowam (na dnie serca) z twoich oczu iskry.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2015-06-05 Dodano: 2015-06-05 11:58:20

Ten wiersz przeczytano 2269 razy

Oddanych głosów: 61

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie