Ławka

To tam byliśmy szczęśliwi tak...

Drewniana. Zielona.
Taka jak kiedyś.
Usiadłam na niej i czegoś mi brakuje.
Przecież to ta sama pora.
Zachód słońca jak kiedyś.
Ale obok... Obok nie ma Ciebie.
I słońce żegnające już dzień nie daje takego samego ciepła co wtedy...
I dostrzegam ludzi wokół, wtedy ich nie widziałam choć były tłumy...
I nikt nie patrzy na mnie tak ciepło...
Nikt nie powie: "Aniołku...".
Wokół zamarznięte bryłki lodu, w sercu ulepione z łez.
Chciałabym żyć tak beztrosko jak Ty...
Wspominać to co nas łączyło,
I móc zapomnieć co tak boleśnie oddaliło...

autor

galaxy

Napisany: 2005-12-14 Dodano: 2005-12-22 16:55:19

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie