letnie pożegnania
okrywszy niebo szczelnie chmurami
płacząc rozstaje się lipiec z nami
łzy słone rozmył deszcz na polikach
czasem pożegnań sierpień przywitał
smutek połączył przełom miesięcy
żalem rozstania umysły dręczy
los niełaskawy splótł wydarzenia
gdy cios po ciosie śmierć żniwo zbiera
odszedł przyjaciel po moście z tęczy
nie ma już również Eli poetki
ten splot wydarzeń przeboleć trudno
ich żywot przebrzmiał a duszy smutno
do zobaczenia powiedzieć chciałbym
lecz to jest raczej niezbyt realne
zatem żegnajcie żyjcie w pamięciach
a wasze trwanie jest w osiągnięciach
Argo.
autor
Argo
Dodano: 2022-08-02 06:47:05
Ten wiersz przeczytano 1223 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Te pożegnania rozkładają się na wszystkie pory roku.
Ci, którzy szli na beju tą samą drogą co my, pozostaną
w naszej pamięci.
Mam nadzieję, że Ty się z nami nie żegnasz?
Dobry wiersz.
Pozdrawiam i życzę zdrowia.
Dołączam do grona żegnających Elę poetkę - ale nie
wiem o której mowa;
jeśli można dwa słowa więcej - czy tu pisała i jaki
mała nick?
Pożegnania są smutne, ale zawsze można się pocieszać,
że za czas jakiś dołączymy do tych, którychśmy
pożegnali.
Ja pomilcze... odejscie przyjaciol boli.
Dzieki Ci za ten piekny wiersz, Argo.
Pozdrawiam serdecznie.
Niech Słońce, ogrzewa pamięć.
Wspaniały wiersz, wzrusza.
Pozdrawiam, Argo.:)
piękne pełne wzruszenia i smutku słowa
dotykasz serca a oczu popłynęły łzy
najtrudniejsze są pożegnania
pozdrawiam
Wzruszające pożegnanie.
" żyjcie w pamięciach
a wasze trwanie jest w osiągnięciach"
Smutny wiersz, chwyta za serce.
Pozdrawiam serdecznie :)
Poruszające i smutne wersy...
Pozdrawiam ciepło :)
Bardzo ładne pożegnanie. Choc pożegnania są smutne to
w pamięci piękne chwile zostają. Pozdrawiam
Smutne wersy, bardzo.
"odszedł przyjaciel po moście z tęczy
nie ma już również Eli poetki" :(
Smutny wiersz chwytający za serce. Pożegnania zawsze
są trudne, bolą.
Piękna metafora - odszedł po moście z tęczy.
Zapamiętam ją.
Pozdrawiam :)
żegnaj Elu
wieczny odpoczynek...
Pożegnania są pełne żalu, ale pozostają wspomnienia,
pamięć i zawsze można wrócić do ich osiągnięć, ciekawe
ujęcie i przekaz, w zadumie, pozdrawiam serdecznie.