List do Matki

Matko moja ukochana... miła,
Cóżeś Ty z miłości naszej uczyniła?
Troje dzieci przecież miałaś,
Tymczasem jedno tylko ukochałaś.

Pierworodny to był niecnota,
Wyczyniał na co przyszła mu ochota.
Ty żeś go hołubiła i broniła,
Kosztem pozostałych chroniła.

Nie baczyłaś na słowa upomnienia,
Wymówki i uwagi oraz ostrzeżenia.
Rósł pod Twoim bokiem bandyta.
O młodszym mówił, że to skarżypyta.

Nóż i siekiera towarzyszami mu były,
Które zawsze niezgodę czyniły.
Kogo tylko mógł sobą zniewalał,
A kto się nie dawał temu dowalał.

Hulakę i obwiesia ty wychowałaś.
Pracować innym za niego kazałaś.
On się bawił za zarobione pieniądze.
Potrafił zawsze wytłumaczyć się mądrze.

Sprawozdań młodszych nie słuchałaś.
Najstarszemu tylko wierzyłaś i ufałaś.
On, ladaco krzywdził wszystkich dookoła.
Rozsiewał zniewagi, przekleństwa wołał.

Myślałaś, że wszystko da się ukryć i uładzić.
Młodsi nie potrafili się jednak z tym zgodzić.
Wydawało Ci się że nikt nic nie wie,
A Ty dawałaś mu swoją rentę w potrzebie.

Szerzyła się w rodzinie Twojej niezgoda.
Tych co byli najbliżej atakowała choroba.
Zaczęła wśród nich panować nienawiść.
TY byłaś mocno przekonana, że to zawiść.

Lecz podłożem emocji był ból serca zranienia,
Spowodowany brakiem miłości i osamotnienia.
Obsesją zemsty tchnęła niemoc wybaczenia
Skierowaną na ruinę i zagładę istnienia.

Dzisiaj to co zasiałaś wróciło do Ciebie,
Kiedy już jesteś słaba, chora i w potrzebie.
Co myślisz i czujesz tego nikt z nas nie wie.
Czy warto było rozsiewać gniew wokół siebie?

Joanna Es - Ka

Z dedykacją dla skrzywdzonych.

autor

Joanna Es - Ka

Napisany: 2015-01-08 Dodano: 2015-01-09 14:57:14

Ten wiersz przeczytano 1086 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie