Listki wiadomosci
Samotność prosi o słowo...
Samotna brzoza pod lasem rosła
a dalej pełno było drzew różnych
niejedna biała daleka siostra
przy leśnej drodze tej dla podróżnych
Tak bardzo chciała szumieć z siostrami
wyszeptać tęsknie o swym marzeniu
rozmawiać mogła tu z kamieniami
one słuchały w wielkim milczeniu
Rosła w odludnej samotnej ciszy
z sercem brzozowym pełnym tęsknoty
tylko wiatr smutne te szepty słyszał
szukał jak zgubić drzewa kłopoty
Odnalazł sposób w trudzie myślenia
zaczął na listku słać wiadomości
brzoza doznała marzeń spełnienia
dając z powiewem taniec radości
Komentarze (21)
Pięknie o samotności. Dawniej pisano listy do
samotnych osób, teraz można dzwonić - niby prościej,
ale czasu na rozdawanie serca jakby mniej.
Pozdrawiam ciepło.
Wystarczy tylko słowo- i samotność pryska.
Zamyśliłam się. Dzięki.
Ładny wzruszający wiersz. Ach, ta samotność. Brzoza,
sobie poradziła, może wziąć, z niej przykład?
Pozdrawiam i życzę dobrej nocki:)
Witaj,
fajny optymizm dla tych którzy samotność odczuwają
bardzo głęboko...
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Zachwycający wiersz. Zabieram ze sobą. Pozdrawiam
serdecznie :)
Samotnie stojąca brzoza to piękny widok ale i smutny,
podobnie z człowiekiem samotnym...pozdrawiam
serdecznie.
Rozbudzający wyobraźnię czytelnika przekaz.
Pozdrawiam.
Marek
Człowiek samotny jest tylko w 50% samotny, jeżeli może
wymienić myśli z bliźnimi za pomocą np. poczty
elektronicznej. Piękny wiersz przenoszący samotność
człowieka do natury.
cudnie, lekko i zmysłowo,
serdeczności zostawiam:)
koło bloku tam gdzie mieszkam rosną wysmukłe brzozy
piękne wersy:)
serdeczności:)
Wystarczy mała wiadomość maleńki listek i już duszę i
serce raduje... pięknie poetycko i niezwykle
romantycznie :) pozdrawiam cieplutko :)
Piękna, romantyczna liryka :)
Pozdrawiam serdecznie :)
mariat - dziękuję, skorzystałam...
Ładne, u mnie rosło kilka brzóz na skraju lasu i
wszystkie wycięto:(. Pozdrawiam
Piękny rytmiczny wiersz... przekazał co miał
przekazać... Pozdrawiam serdecznie