ludzie

Gdy patrzę na świat ten, mijanie pór roku
Rzeki pracowite, wędrówki obłoków
Na słońca codzienne wschody i zachody
Pola, lasy, kwiaty przecudnej urody
Życia wszystkie formy, wszystkiego współgranie
Góry i doliny, śpiewne wiatru łkanie
Jesiennego tęskne na gałązkach gołych
Morza wieczną pracę, śpiew ptaków wesoły
To myślę, jakże pięknie Boże wykonałeś
Dzieła wielkie jak Kosmos i jak mrówka małe
Tylko gdy wieczorem słucham wiadomości
To wątpliwość drobna w głowie mojej gości
Wybacz zatem moim niepokornym myślom
Że z rodzajem ludzkim nie bardzo Ci wyszło...

autor

yanzem

Dodano: 2004-09-18 21:56:07

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 68

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie