Lustro
,,Errare humanum est" (Seneka)
życie moje sklejam
z urodzajnych spojrzeń
ze zdań przerwanych
w połowie
z resztek
poćwiartowanych dni
niemiłość
zamknęłam w szorstkich dłoniach
wspomnienia
upięłam we włosach niepamięci
…
teraz
w moim lustrze mieszka postać
podobna do kobiety
barwna jak motyl
zachłanna na życie
autor
alia5
Dodano: 2022-08-23 09:59:43
Ten wiersz przeczytano 609 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
I słusznie peelka zrobiła!
Maglowanie przeszłości tylko odbiera szansę na nowe
spełnienia...
Pozdrawiam
Piękny wiersz.
Piękne przeobrażenie. Bardzo ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Odnaleźć w lustrze siebie,
piękny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Zawsze trzeba się uśmiechnąć do tej posrebrzonej (jak
u mnie) postaci. To zawsze dobry poczatek do
akceptacji siebie.
Pozdrawiam i miłego dnia życzę :)
Ciekawy autoportret. Miłego dnia:)
Nieważne w jakim świecie żyjesz, ważne jaki świat żyje
w Tobie... Dziekuję Wam bardzo za komentarze i życzę
mnóstwo pomyślności oraz obfitości wszelkiego dobra...