***Lustrzanym odbiciem***

Straszę siebie samą własnym odbiciem w lustrze,
Twarzą bladą jak trup, workami pod oczami.
Nie widzę sensu istnienia w nadchodzącym jutrze,
Gdy Świat przestał bawić mnie swymi barwami.

Odszedł mój Świat- pozostawił smutną, rozkochaną.
Jak teraz patrzeć bez oczu, bez czułego serca?
Co zrobić z nadzieją bezsensownie wtłaczaną?
Zamyka się nieuchronnie mojej duszy twierdza.

Kiedyś odżyję, po sromotnych klęskach ogromie!
W moich marzeniach wspaniały kochanek stoi.
Jak Ty...w ramiona swe bezpieczne wziął mnie
I obronił mnie przed lękami w złotej zbroi...

autor

pulsaaa

Napisany: 2007-04-05 Dodano: 2007-04-05 22:09:44

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie