O MAGII POGODNEJ

Zielonymi pąkami chciałbym wiosny każdej,
Jak topola lub wierzba, ręce mieć pokryte
I pomimo wysypki świeży i figlarny
Światem bym się radował i zachwycał życiem.

Potem, w lecie jak owoc chwytałbym promienie
I dojrzewał od światła obecnego wszędzie.
I dźwigając na brzuchu mej słodyczy brzemię,
Syty barw i zapachów snułbym przepowiednie,

Które jesień płomienna grając ze mną w fanty
Ukrywałaby w liściach jak ryżowe ciastka.
Babim latem spętany, jak przez śpiew fontanny,
Nad gorącą herbatą trwałbym do ostatka.

Ale żeby z jesieni skoczyć wprost w objęcia
Mej zielonej kochanki omijając zimę,
Chciałbym jeszcze do tego sztuką czarnoksięską
Sercu bliski listopad zmienić w trampolinę.

To jest drugi i ostatni wiersz, ktorego nie planowalem pokazywac, ale, poniewaz widziala go jedna osoba (pozdrawiam), moga przeczytac i inni chetni. Zycze milych wrazen.

autor

zenon63

Dodano: 2006-09-20 08:45:47

Ten wiersz przeczytano 1008 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie