Mama mojej babci
Z opowiadań wiem
byłaś mądrą kobietą
o niebywałej urodzie
nawet Niemiec pracodawca
umiał to docenić.
Chciał byś nauczyła
jego córki jak być kobietą
jak pracować jak rozmawiać
i mieć dystans do mężczyzn
Twój wzrok onieśmielał go
i jego pewność znikała
byłaś silna i odporna
znając swoją wartość
Pięknie grałaś na pianinie
choć cię nikt tego nie uczył
oprócz piękna miałaś duszę
i moc talentów
Delikatność i wrażliwość
przekazałaś córce
ona swojej a ta mnie
ja to wszystko od niej wiem
Komentarze (10)
Ładnie o kobietach i ich wspólnych talentach
związanych nitkami genów:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Nie tylko geny przekazuje się z pokolenia na
pokolenie, ale i wiedzę o życiu, doświadczenia.
Cząstka Twojej prababci znajduje się w Tobie.
Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do lektury wiersza
"Słońce pokoju" mojego skromnego autorstwa.
Wspaniale na kobiety to potrafią:)
Wspaniale na kobiety to potrafią:)
tak, takie talenty otrzymujemy niejako w spadku po
przodkach. Ciepły wiersz wspomnieniowy.
sonatko gdzie indziej go czytałem tu też mi się podoba
pomódl się za babcię w imieniu kosta.woja
leon
wdzięczne wspomnienia - umocowani w korzeniach i
talentach przodków - mamy świadomość ciągłości...
tradycje rodzinne należy podtrzymywać
I to jest dar talentów.
ciepło rodzinnie - bardzo miło gdy wspomnienia
przechodzą na następne pokolenia i umacnia się więź
rodzinna:-)
pozdrawiam