marmur mówiłby nieprawdę

Dorzucam swoją cegiełkę z zachwytem nad Twoim
unikalnym pisaniem.

Kłaniam się nisko Poetko. :)

Wyjątkowy wiersz dla wyjątkowej artystki.
Wiele z jej rzeźb bezpośrednio lub metaforycznie
nawiązuje do człowieka bądź jego anatomii.
Jej abakany są niezwykłe, bo odrzucała przepisy i
reguły, dlatego, że te rujnują wyobraźnię.
Całkowita to racja...
Pozdrawiam z uznaniem :)

Doskonała ekfraza. "Mięsiste katharsis". Byłam i ja na
wrocławskiej wystawie "Abakanowicz. Totalna". Twój
wiersz spektakularnie pogłębia przeżycie z
kontemplacji genialnych jutowych rzeźb i gobelinów -
abakanów. Równocześnie jest uniwersalny i można go
czytać, szczególnie teraz w obliczu wojny, nawet bez
odniesienia do prac Abakanowicz. A z drugiej strony,
to straszne, że wielu Polaków nie zna warsztatu,
przekazu i dzieł tej Artystki, sławnych na cały świat.

Abakanowicz troszczyła się o człowieka samotnego w
tłumie. Bezbronnego wobec totalitaryzmu. Zniewolonego
i protestującego. Jakie to nadal aktualne. Swoimi
figurami, niepełnymi skorupami człowieka, potrafiła
zmienić każdą przestrzeń. Stworzyła unikatową technikę
rzeźbiarską: najpierw robiła gipsowy odlew formy
postaci, następnie fragmenty używanych worków jutowych
moczyła w kleju stolarskim i dociskała do tej formy, a
na końcu utwardzała płótno żywicą syntetyczną. W ten
niepowtarzalny sposób opowiadała o dramacie ludzkiej
egzystencji.
Wypowiedź Magdaleny Abakanowicz z 1993 roku: "Chodziło
o użycie ubogich środków, prostotę formy i materiału
dostępnego powszechnie u nas. Gdybym swoje figury
zrobiła z marmuru, mówiłabym nieprawdę". Stąd, jak
sądzę, genialny tytuł wiersza. Pozdrawiam.

wando! - wiersz jest niezwykly - wielkiej miary
moralno-intelektoalnej.
jest coś - niezwyklego w tym utworze - co tak bardzo -
moze- wogole - dostrzegam w poezji - pirwszy raz: o
jest wiersz- niezwykle "odbiorczy'. - powstaly
przezodbior dzieł (Abakanowicz Magdaleny), histrii z
czlowiekim ( w jej dzielach i w naszej swiadomosci) -
i z odbiorem intelektualnym - przygotownym (nie tylko
przez intelekt auorski - odbiorem rzeczywistosci
materialnej - takiej jaką jest 0- bywajac w jej
aspektach poruszonych przez Ciebie - niezauwazoną. -
ilustracja tej prawdziwej rzeczywistosci - z jej
bardzo zyczliwymi dla czlowieka nauralnymi aspektami
jest trzecia kolejno - odkoncawiersza -jego strofa -
odnoszaca się do materialu - neatrakcyjnego, niemilego
- materialu - bedaca idajaca materialna baze do -
wytwarzania - abakanów.

nie ogę być pewin. czyaspekt ten - pozornie niemiło -
materialny, a moze niearakcjnomatarialny byl -
wykozuystywany przez plasyczke -dla
podkresleniajegowielkieji naturalnej wartosci -z
materalu tego -'zyczliwa dla czlowieka wartoscia' -
czy jedynie dla podkresleia ponurego dziela ludzkiego,
do ktorego tworczosc Artyski się odnosila-
dostrasznych stanow swiadomosci ludzkiej i jej
realizacji.
- Tytul twojego uteoru - takze wart - malenkiego - -
jasnrego komentarza: kamienie nie klamią, kamienie nie
czynia szkody. kamienie - sa po to (choc nietylko
dlatego)- aby sluzyly ludziom (i nie tylko ludziom)-
To tylko ludzie - casami - klamia - uzywajac kamienia
- lub znajduja dla niego - jeszcze inne- czasmi
bardzozle -przeznaczenie.

dziela Magdaleny Abakanowicz - pamietam jedynie z
bardzo odleglych moich lat... - nie wszystko pewnie -
wielurzeczy moze wtedy w nich niedostrzegalem -
pewnerefleksje - mozebyly w niej moze nie - albo
mozeniedo konca uswiadomione. forma jej sztuki - być
moze niew wszystko mogla powiedzie - z naturalych
przyczyn - dotyczacych tej formy - jako okreslonej
forlmalno-materialnie. - Bycmoze -dzisiaj - moglbym
zobaczyć więcej.

Pozdrawiam serdecznie:)

Tak sobie raz jeszcze przeczytałam,
obejrzałam też link z pracami rzeźbiarki, te kadłuby
bez głów są szczególnie dla mnie wymowne, msz to
symbol ludzkiej bezduszności, zimna, bezmyślności,
która to bezduszność i bezmyślność owocuje np. takimi
aktami agresji jak u naszego sąsiada, te jutowe więzy
też msz symbolizują zniewolenie, co też jest mocnym
akcentem w obecnym czasie, będę wracać, ale raczej bez
komentarza, bo wiersz jest na tyle głęboki, że nie
chcę go spłycać moimi przemyśleniami na jego temat.
Pozdrawiam serdecznie Wando, jak zwykle z ukłonem i
uznaniem.

Niezwykły Wiersz.
Pozdrawiam, Wando.

Gdy się pojawi wiersz Poetki...to pozamiatane. Głowa
trzeszczy od interpretacji, mocy przekazu, symboli.
Ludzie bez głowy - nadzwyczaj wymowne. Widziałam prace
Artystki Magdaleny i też podziwiam.
Pozdrawiam serdecznie :)

Piękny refleksyjny wiersz napisany w hołdzie dla
wspaniałej Artystki...
Pozdrawiam ciepło Wando :)

Wiersz zatrzymuje i prowokuje do zadumy. Pozdrawiam
serdecznie:)

Twórczość Magdaleny Abakanowicz i Twoja Wando, to
artyzm w pełnym znaczeniu tego słowa. Pozdrawiam
serdecznie :)

Świetna, poruszająca poezja.
Pozdrawiam serdecznie :)

... i nie wątpię, że autorka jest wierszem w formie
człowieka.

Tekst tak samo bardzo dobry jak i trudny... wart
powrotów i prób zrozumienia jego przepastnej głębi.

Brawo!

Trudne jest pisanie komentarzy do Twoich wierszy. Oj
trudne.
Pozdrawiam :):)

znakomity wiersz godny dedykowanej Artystki;
jeszcze wrócę z przemyśleniami, lecz na gorąco chcę
powiedzieć że wiersz jest doskonały - szczególnie w
kontekście wojny na Ukrainie;
wielki utwór Wando, napisany przez Poetkę;
serdecznie i ciepło Cię pozdrawiam :)

Jak zwykle niezwykły wiersz do powrotów, nie na jedno
czytanie,
póki co przeczytałam tylko raz,
a do linku zajrzę później, ze wstydem przyznam, że
prac Artystki nie znam, choć nazwisko znane, owszem.
Pozdrawiam wieczornie, Poetko Wando.