Marny grosz
Schowałem grosik, może dwa,
Skromne pieniądze każdy powie.
Lecz dla mnie swoją wartość ma,
Jaką… to zaraz wam opowiem.
Chciałem przeznaczyć owe grosze,
Na życia mego końca szlak.
Wykupić życie móc po trosze,
By śmierci dać przyjazny znak.
A ta zachłanną suką była,
Wciąż brakowało jej pieniędzy.
Tylko swe długi gromadziła,
Zbliżając się do granic nędzy.
Stare ubranie, tępa kosa,
Włos brudny nigdy nieczesany.
Często chodziła nawet bosa,
Na ciele brzydkie, krwawe rany.
Takiej powierzyć mam fotrunę,
Marnej wartości, liche grosze.
Przeciąć dźwięczącą jeszcze strunę,
O taką litość, ja nie proszę.
Skłoniłem nisko się jejmości,
Dziękując za pomocną dłoń.
I odrzuciłem precz grzeczności,
Ratując siwą jeszcze skroń.
A grosik, może nawet dwa,
Skromne pieniądze, wiemy już.
Zachować chcę bo wartość ma,
Jaką… lecz warto...no i cóż.
Dziękuje Andrzeju...masz rację...już poprawiam.
Grand
Komentarze (5)
Miły Grandzie,
Jakże mógłbym opuścić Twoje wersy.
Tematykę, która zawsze mnie ujmuje bogactwem
skojarzeń.
I jak zwykle zarzucę ci pośpieszny warsztat.
W 3 zwrotkach masz powtórzenia w pierwszej dwa razy
KAŻDY, w trzeciej dwa razy WCIĄŻ, w ostatniej dwa
razy KAŻDY. rymy gramatyczne tu mnie nie rażą, bo w
skali Pritcharda wiersz ma swoją wartość, tylk popraw
te powtórzenia
Grosiki swoje przeznaczysz na dalsze radosne
zycie,zapewne pelne milosci.Dobry wiersz
Ratuj swoja siwą skroń, a grosiki zachowaj na dalsze
życie... Pozdrawiam
życie jest bezcenne i warto je przeżyć tak, by niczego
nie żałować...przeczytałam z przyjemnością, pozdrawiam
och zeby mozna ją było przekupić świat może odrobinę
stał sie radosniejszy może pójdę za Twoją rada i
grosze zachowam na czarną godzinę .wiersz lekki ale
przyciąga oczy ta śmierć...Pozdrawiam i do miłego