***Martwa matka***

Włożyli jej martwe ciało do drewnianej skrzyni.
Wynieśli.
Nie zobaczyłam ją raz ostatni.
Nie chciałam?
Nie potrafiłam?

A teraz, gdy stoję nad jej grobem,
welon biegłych zdarzeń przeszywa me myśli.
Widzę jej oczy.
Ich blask zawsze wzbudzał mój uśmiech.
Widzę jej usta, które tak niedawno przemawiały do mnie czule.
Widzę ją całą i płaczę, bo nie ma jej już przy mnie.

Jedna noc, jedna chwila, zabrały mi matkę.
Kto będzie następny - ojciec?
Złe przeczucia nie pozwalają mi zasnąć.
Chcę krzyczeć z wyrzutami do Boga!
Lecz trwoga opiewa mą dusze.
Jestem przecież małą iskierką, którą zgasić On może w każdej sekundzie.

I jeszcze raz patrzę na tą matczyną mogiłę.
Wiatr szumi cichą melodię,
mój płacz zagłusza te dźwięki.
I pytam samą siebie : Czy coś jeszcze ma sens, gdy odchodzi od nas ktoś tak bliski?
I odpowiadam :Tylko trwanie w nadziei, że kiedyś spotkają się nasze dusze.

Dziękuję za wszystkie słowa krytyki...

autor

Nadzieja17

Dodano: 2007-02-26 16:16:53

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie