Mielenko

Po przeczytaniu wiersz Styranego - Po mojemu

Była sobie plaża, na niej dużo ludzi.
Ja sobie leżałam. Nagle złość się budzi.
Jedna pani pali, bucha we mnie dymem
Proszę, by zgasiła. Odwraca się tyłem.

Pan znów piwo pije oraz 'się wyraża' .
Zabrałam więc koło, popływać zamierzam.
Słońce piękne świeci, wietrzyk lekki dmucha.
Nim spostrzegłam grozę - niezła zawierucha.

Woda już głęboka, coraz dalej znosi.
Pływać już próbuję, kogo tu poprosić ?
Co tu zrobić, Boże? Ależ to przygoda!
Coraz bliżej Szwecja. Kto mi rękę poda?

I dzieją się nagle rzeczy niesłychane.
Pani z plaży widzi i rozmawia z panem.
Właśnie ta paląca, z tym -'od wyrażenia'.
Sama w to nie wierzę. Chyba szczyt marzenia.

Pan zaś był barczysty, ruszył w moją stronę.
Podpływając krzyczy; woła, czy nie tonę ?
Nadrabiam ja miną, że coś mnie poniosło.
Podaje mi rękę, płyniemy dość ostro.

Jak mu spojrzeć w oczy? Jak pani dziękować ?
Trochę mnie skrzyczeli. Za nich trzeba Zdrowaś !
Ta lekcja pokory powiedziała głośno:
nieważne, czy palą, lecz czy pomoc niosą.

Przepraszam za rymy - ale w takiej historyjce, mam nadzieję, że przymkniecie oko...:)

autor

Mms

Napisany: 2016-07-28 Dodano: 2016-07-28 18:21:03

Ten wiersz przeczytano 1363 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie