Migawki

Za błędy z powodu tabletu i utraty sprawności
przepraszam.
Pozdrawiam.

Dyskusja nieproporcjonalnie obszerna
w porównaniu do minimalizmu haiku.
Nie uważasz?
Nazwałaś ją nawet erystyczną.
Niech będzie, chociaż nie mam zamiaru kogokolwiek
przekonywać do
przyjmowania i stosowania moich poglądów na temat
haiku.
Niech każdy ma prawo do własnych.
Z zadowoleniem przyjmuję Twoją deklarację.
Pytasz o moje zdanie o utworze w zacytowanym
trójwersie.
Dla mnie są to zapisane myśli, jakich
autor zapisu doświadczył w zetknięciu
z przyrodą i jej konkretnymi elementami - łanem
pszenicy, ćwierkaniem ptaków i pasikonikiem.
Wracając do tematu haiku.Ja nie jestem teoretykiem w
tym temacie, ale
od kilkunastu lat sporadycznie piszę je
i publikuję na trzech portalach poetyckich, w tym na
jednym, które współpracuje z Agnieszką Żuławską Umeda.
Ciągłe uzupełniam wiedzę w tym przedmiocie. Niestety
wiek i stan
zdrowia nie są sprzymierzeńcem.
Wiele skorzystałam, kiedy przed kilku laty moja
wnuczka pisała pracę magisterską n.t. teatru
japońskiego No,
w której dużo miejsca poświęciła kulturze, filozfii i
religii w Japonii, w tym historii haiku.
Na marginesie - wnuczka nie pisze haiku, za to córka
tak. Jestem niejako
zarażona haiku... ale nie jest to niebezpieczne.
P8zdrawiam.

Dziękuję neplit123... :)

ładny wiersz pozdrawiam

Zyto, można wyśmienicie dyskutować, czy istnieje w
literaturze polskiej klasyczne japońskie haiku, czy
zaledwie polskie, angielskie, niemieckie, francuskie
etc.imitacje haiku. Popularność haiku i wiedza o nim
(warto zaznaczyć, że inne gatunki i formy minimalizmu
i ascezy słowa, istniejące w literaturze japońskiej
nie są lub są w nikłym stopniu popularne) przybyła do
Polski z zachodu i to dopiero w późnych latach 80.
Wcześniej stanowiła zaledwie margines
literaturoznawstwa orientalnego i tylko nieliczni
poeci polscy uchodzili za znawców haiku, np.
Grochowiak, Przyboś, Krynicki, czy Miłosz.

Ja nie piszę haiku, moje miniaturki są zaledwie wolną
adaptacją i w najkorzystniejszym przypadku syntezę
słowną obcych sobie tak diametralnie kultur.
Przeszczepy z innych tradycji zawsze pozostaną
rodzajem kompromisu i adaptacji. Moim zdaniem
„haikuistów”, poświęcających swoje pisanie temu
gatunkowi nie zauważają obcości kultury, filozofii,
religii i literatury orientalnej i poniekąd anonimowo
powielają motywy starych japońskich mistrzów.

Ciekawa jestem, co powiesz o takim utworze,
nawiązującym wszystkimi poziomami (z wyjątkiem
wersyfikacji) do wzorców:

„Złota pszenica. Bezmiar,
Cisza ćwierkająca.
Pasikonik zielony!”

Dyskusje, czym jest haiku, a czym nie jest i co można
nim nazwać, a co jest zaledwie liryczną miniaturą,
prowadzone są od końca lat 90. na licznych portalach.
Na pewno każda z nich poszerza wiedzę o haiku w
zakresie przedmiotowym, ale żadna nie rozwiązała nadal
sporu, zwania utworów, które nie są haiku klasycznym
bądź haiku współczesnym opartym o klasyczny wzorzec
japoński — jakie ty Zyto zwiesz: polskim haiku. Ja nie
zamierzam ani bronić, ani atakować praw do nazywania
mianem haiku utworów, jakie mieszczą się zaledwie czy
też całkowicie w regułach i definicjach (ogólnikowych
nierzadko) haiku, które znajdują się w licznych tomach
STL. Ostatecznie o tym, czy dany utwór/tekst jest w
pełnym stopniu haiku, czy nie i czy jest dobry lub nie
— czy jest imitacją bądź transgresją, decyduje jedynie
gust czytelniczy w większym stopniu niźli
artystyczno-ideowe przekonania krytyków i literatów.
Całkowita przystosowalność modelu obcej literatury do
swojskich tematów zawsze pozostanie dla mnie mało
przekonującą próbą i dysonansem w zjednoczeniu
przedmiotu z podmiotem.

Dziękuję za erystyczną wymianę zdań i przede wszystkim
za pochylenie się nad moimi okruchami. Przyjemnej
niedzieli ci życzę. :)

Dziękuję za zaproszenie do przeczytania.
Podoba mi się jako całość i każda część osobno zarówno
forma, jak i treść.
Rozumiem, że interesuje Cię najbardziej moje zdanie
co do
pierwszej i ostatniej części.
Czy to są haiku.
Niektórzy z komentujących nie mieli
wątpliwości, wyrażając upodobanie dla haiku.
Z pewnością opierają się na zasadach haiku
klasycznego, w którym wymagane jest metrum 5,7,5 i
obecności kigo.
Tak, to wszystko jest i inne elementy też, w
szczególności przyroda. Wszystkich oczywiście nie będę
wymieniać, bo zakładam, że są
znane.
Dla mnie to też są haiku, a nie miniaturki, ale
zawierają pewne elementy, których w haiku nie powinno
być.
W pierwszym nie powinno być "smutna", a w ostatnim
"bezradnie".
Są to określenia ocenne, związane z emocjami, wytwory
myślenia - umysłu.
W haiku natomiast przedstawiamy obrazy rejestrowane
zmysłami.
Emocje autor ukrywa, a czytelnik (słuchacz) je
odkrywa.
W pierwszym pominięłabym "smutna".
Haiku wyglądałoby tak:

pustka gniazd
pośród nagich gałęzi
drży ostatni liść

W drugim haiku (ostatnia część tryptyku) aby pozbyć
się "bezradnie"
środkowy wers wymaga modyfikacji.
Posłużę się pierwszą wersją, jaka przychodzi mi na
myśl.

jesienny krokus
ledwie widoczny przez mgłę
śpiewa czarny ptak

Zdaję sobie sprawę, że zwolennicy haiku klasycznego
nie uznaliby pierwszego utworu za haiku, a jedynie
za miniaturę, bo nie ma w L1 5 sylab, a tylko 3.
I na tym polega różnica zdań między mną, a Tobą.
Uznaję i stosuję formy haiku klasycznego, jak również
haiku nowoczesnego, przez innych zwanych
haiku po polsku, lub szkoły polskiej.
O zasadach pisałam już wielokrotnie,
powołując się na autorytety między innymi Pani
Agnieszki Żuławskiej Umeda.
Wystarczy wpisać to nazwisko w google i można poznać
Jej kwalifikacje
naukowe, zawodowe i praktyczne (dorobek twórczy). Ty
nazywasz moje haiku niezmiennie miniaturami, opierając
się wyłącznie na zasadach haiku klasycznego.
Nie twierdzę, że wszystkie moje haiku są doskonałe,
ale wszystkie są oparte o zasady haiku klasycznego,
bądź nowoczesnego.
Pamiętam, że nie uznałaś nawet za
haiku jednego z moich, które uplasowało się na II
miejscu w Ogólnopolskim Konkursie Haiku, w którym
przewodniczącą jury była właśnie Agnieszka Żuławska
Umeda.
Też kiedyś w komentarzu podawałam
nick Aszu. Tutaj na portalu w sposób skondensowany
przedstawił podstawowe zasady haiku i poparł
przykładami. Przedstawił swoje dane personalne i
namiary, gdzie można
zapoznać się z Jego dorobkiem.
Chętnie poznam Twoje autorytety.
Póki co, proponuję rozejm i nie wydawanie
kategorycznych ocen. Pozdrawiam.

Dziękuję Amorze 1988/kazapie za czytanie i
pozostawione ślady.Pozdrawiam. :)

ciekawe ukazane myśli
zupełnie inny świat
pozdrawiam

Zachwycające, pozdrawiam serdecznie;)

Mirabellko, czasem musimy zamknąć się przed światem,
wyciszyć się i odsapnąć. Nie po to, by stworzyć lepszą
wersję siebie, bo nie można zatrzymać fal, ale można
nauczyć się po nich serfować. Stare hinduskie
przysłowie mówi, że człowiek jest jak dom o czterech
pokojach - jest pokój ciała, pokój umysłu, pokój
emocji i pokój ducha. Tak samo jak dbamy o nasze domy,
tak samo musimy dbać o wszystkie pokoje naszego
wewnętrznego domu... Tulanki Mirabello. :)

Dziękuję za przychylny komentarz. cieszy mnie, że
znalazłeś u mnie coś dla siebie. Pozdrawiam.

Nio Osko miła ja tez gratuluje - wszystkie ; boskie;
cała ty w nich, dobrze ze znowu tu jesteś i piszesz -
całus kochana.Tesknilam ...

Bardzo poetycznie ujęłaś swoje
myśli w różnych wierszach.
Mnie najbardziej podoba się
pierwszy /haiku/, natomiast
najbardziej wymowną i prawdziwą
jest dla mnie myśl zawarta
w drugim wierszu.
W sumie mogę Ci pogratulować
poetyckiego stylu i poczucia
piękna.
Miłego wieczoru.

Re. chacharek, MariuszG, anno, mysiu-ko: to teraz
zbiorczo i ♡ Wam za podzielenie się refleksjami
dziękuję.

Piękne...zatrzymują.
Pozdrawiam serdecznie :)