Migawki ze Złotego Potoku

Jesienny spacer Aleją Klonów.
Tego mi było potrzeba.
Przygasłe snopy promieni chłonąć,
posłuchać co szumią drzewa,

gdy w niebo wznoszą swoje konary
w nabożnej pozie jak orant.
W pochwalnych psalmach
majestat cały składają na ręce Boga.

Błądzę po parku zauroczona.
Olśniewa jasna jak kwazar,
skąpana w słońcu twarz Irydiona.
Podobno wieszcz wciąż tu chadza.

Mijam ostańce, stawy, jaskinie,
źródła, gdzie ziemia przecieka.
Jak z oczu ojca potok łez płynie,
łez żalu po stracie dziecka.

Przyrzekam sobie wrócić tu latem,
posłuchać żabich rechotów.
Zazdroszczę wszystkim, którym jest dane
mieszkać w tym cudnym zakątku.

autor

bjedrysz

Napisany: 2014-10-13 Dodano: 2014-10-13 21:32:59

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie