Milczenie świata

Słucham wiatru.
Zapach złotej nawłoci zatrzymuje,
ale każdy odcień przypomina, że jestem obca,
ze Wschodu. Nie będę wybiegać naprzód.
Niech życzliwe kwiaty zastąpią rozmowę
- z dwóch sprzecznych zasad nie powstanie koncert.

Dźwięk szklanych paciorków zbliża ludzi,
chociaż dialog kuleje, a ból coraz większy.

Dopiero czas rozpozna i uzna słowa
za wieczną wartość. Taki przywilej
mądrego wieku. Na razie ogarnia mnie
wielkie zmęczenie. Możliwe, że pośród
komplementów wyprawią nas za drzwi.

autor

kikimora

Napisany: 2022-08-28 Dodano: 2022-08-28 23:16:40

Ten wiersz przeczytano 751 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie