Miłość to ciągły ból

Moje serce raduje się i płacze na przemian,
rwącym potokiem słonych łez,
wciąż potrzebnych tyle starań, tyle zmian,
często pytam gdzie w tym miłość jest?

Tyle bólu i radości
przeszywa mnie do szpiku kości.
Czasem to słowa rzucone w złości,
a czasem życie jest bez litości.

Mimo, że mam kogo kochać,
nie potrafię szczęściem się tym cieszyć,
płacz pomaga, musiałem dużo grzeszyć.
Walczę z tym, by się nie powiesić.

Nie potrafię dotrzeć do ukochanej mi osoby,
nie pomagają czyny, ani ozdoby,
już nie wiem co robić, żeby skuć te lody.
Potrzeba nam chyba trochę osłody.

Ona leży i ja obok, oddzieleni murem,
ja śnię sobie, ona sobie,
nasze twarze przykryte kapturem.
Jak mam powiedzieć kocham kochanej osobie?

Tylko w Tobie nadzieja Boże.
Tylko Twoje skinienie pomoże.
Już nie poddawaj mnie tej karze.
Później za to w piekle się usmażę.

Proszę Cię tylko o wiarę i miłość,
bo opadam już z sił,
bo czasem życia mam już dość.
Jak sam byś się czuł, gdyby ktoś całe życie Cię bił?

autor

Dobry chłopak

Napisany: 2011-02-22 Dodano: 2011-02-22 05:51:52

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie