Dominik

Nasz wspólny Dominik, wielki, mały człowiek,
tak bezbronny na złej ziemi człek.
Nowo narodzony, niczego nieświadomy jest,
ciekawy świata, usłyszawszy najcichszy szelest.
Dziecię tak bardzo bezbronne,
od początku dni swoich wiedzy chłonne.
Chce tylko poznawać, widzieć, słyszeć
i blisko rodziców swoich mieć.
Czuć ciepło, dobro i miłość.
To mu wystarczy, więc wyrzućmy złość,
która nam się czasem udziela,
spokojna jest tylko czasem Niedziela.
Niech cieszy się chłopiec swoim dzieciństwem,
uchrońmy go przed wszelkim złem.
Kolorowo niech śni i śpi
i kocha nas mocno wszystkich.

autor

Dobry chłopak

Napisany: 2011-03-30 Dodano: 2011-03-30 23:09:35

Ten wiersz przeczytano 2548 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie