Moc fioletu

Moc fioletu jest w oczach lasu
Moc fioletu jest w korze dębu
By boznać tę moc potrzeba czasu
I tydzień wystarczy by dokonać postępu

Masz brąz kory dębu i zieleń lasu
Moc Twego fioletu dociera w miejsce
Gdzie człowiek kona w wiosny rozblasku
Gdzie świat wiruje,gdzie roście serce

Ogniem rozpaliła serca mego głaz
I ogniem wzniecała łzami bolu gasząc
Tę czerwień rozkoszy której twórcą była
Lecz serce miała próżne,chociaż w słowach miła

Jej gesty były zaklęte-(to właśnie jest moc fioletu)
Narkotyk stał się mym piętnem-(zniszczyłem moc fioletu)
A rano dogasały węgielki seansu pięknego
Znów jestem pod wpływem fioletu,nie mogę wygrzebać się z tego

Lecz teraz jestem spętany diabelską mocą niechcianą
Fiolet łagodzi me rany,łagodzi lecz gniją dalej
A zapach mają subtelnej niegodziwości małej
I ludzie się patrzą przychylnie a rany gniją dalej

I zgniją wraz z moim ciałem
I zgniją wraz z mją duszą
To wszystko to mocy zamęnt
Fioletu co pięknem wzrusza

autor

Oskar J.Z

Napisany: 1996-02-10 Dodano: 2005-01-24 14:11:15

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie