Mogę zdążyć

Jeśli bym miał coś jeszcze stworzyć,
To nie wnikając w sedno sprawy.
Musiałbym życia końca dożyć,
Zwłaszcza, że los jest niełaskawy.

Dziwne mi zsyła wciąż sygnały,
Tak upomina dając znaki.
Że wobec tego jestem mały,
I nie podołam zbadać szlaki.

A wyobraźnię mam szaloną,
Fantazja też w wyżynach krąży.
Wena płodności wabi stroną,
Dlaczego więc mam już nie zdążyć.

A chciałbym jeszcze coś tam stworzyć,
Choć wiem, że wierszy nikt nie czyta.
Musiałbym jednak końca dożyć,
Gdyż wówczas sława chce rozkwitać.

Wtedy zyskamy skrawek chwały,
Może, i nawet uwielbienie.
Nic, że z nas człowiek bywa mały,
Nic, że przeżywał też cierpienie.

Mam wyobraźnie potwierdzoną,
Fantazja też w wyżynach krąży.
Wena płodności wabi stroną,
Pewny też jestem, mogę zdążyć…

autor

Grand

Napisany: 2016-08-16 Dodano: 2016-08-17 09:43:12

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie