mój rozum

miotam się
zgnieciona w pasach bezpieczeństwa,
mój rozum już nie jest rozumem.

chciałabym wierzyć w milczenie,
w jej dowód miłości i troskę...
chociaż z daleka śmierdzi słodkim fałszem,
nakłuwa zniechęceniem.

w bezruchu jakbym biegła gubiąc oddech,
samą siebie

czym ty jesteś,
a moje prawo do "ale"?
moje złe sny...?
moje ja

złość, żal, smutek... miłość
kiedy się skończę
kiedy zasnę

wypłukam marzenia i przeszłość

autor

neta

Napisany: 2011-01-22 Dodano: 2011-01-22 18:15:31

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie