Mój ulubiony Władysław

Władysławie tak cię kocham
jesteś królem w moim życiu.
Muszę cięgle dbać o ciebie
i pilnować gdzieś w ukryciu.

Tak cię pragnę, potrzebuję
i wylewam gorzkie żale.
A ty jak ta zwykła dziwka
z rąk do rąk przechodzisz stale.

Ty uciekasz a ja gonię
wymykasz się niespodzianie.
I krzyżujesz moje plany
zamknę ciebie na klucz w ścianie.

Czemu jesteś niestabilny?
jam zazdrosna bardzo o cię.
Nie pozwolę się opuścić
ulokuję w szczerym złocie.

Albo schowam do skarpety
nie...w pończochę lepiej włożę.
Już mam pomysł - do staniczka
tam cię znaleźć nikt nie może.

Będę nosić tuż pod sercem
Władysławie jesteś boski.
Daj choć kamyk co w koronie
i zlikwiduj moje troski.

Zmarszczki będę prasowała
orła skrzydła wyprostuję.
Jeśli tylko się rozmnożysz
patrz - już miecze poleruję.

Tak się staram cię oszczędzać
ale jak się zdenerwuję.
No to zdradzę - z żalem wydam
i z rozpaczy pobaluję.

autor

Sabrina

Napisany: 2005-02-06 Dodano: 2007-08-05 01:14:33

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie