mówili ludzie - zapewniali poeci

czekając wzdychając pisząc wiersze o tej pięknej
zmiennej i wielobarwnej /co to muzą i weną /

jesień się plecie po świecie - a może z babim latem / za miedzą / się plącze /po opłotkach/
... zbliża się zwolna ... zwiewna piękna i strojna cudna malarka wizażystka natury - przebogata w złoto miedź i purpurę z paletą ochry - koszem pełnym darów pakietem słońca w zestawie
i z zefirkiem figlarzem pod rękę - lada dzień zawita w parkach lasach
i na podwórkach

w końcu przyszla o świcie - /a jakże /
lecz bynajmniej nie w radosnych pląsach
z rozwianym włosem i nie w barwną sukienkę strojna - ba - nawet nie w ciepły kolorowy sweterek i spodenki we wrzosy ubrana
jak w jesiennym żurnalu mody - kreowana

lecz odziana w grubą pelerynę w odcieniach szarości - pokrytą deszczowymi wzorkami w mazie w mokrych ciężkich kaloszach z naciagniętym na głowę kapturem - zakatarzona z jazzowym głosem i ryczącym kaszlem pod paszkę

prychając kichając - zaraziła po drodze kto się pod rękę nawinął /reszta sama się dokonała i rozpełzła się psiajucha /
zdziesiątkowała klasy przedszkola i zakłady pracy
zapełniajac przychodnie - nakręciła świetną koniunkturę aptekom - przetrzepała ludziom kieszenie

w końcu zmęczona zła i chora przycupnęła w parku pod rozłożystym dębęm - przycichła - czekając na ocieplenie i pomyślną aurę - sączy syrop z cebuli i zajada czosnek
zamiast tańczyć cancana z jesiennym wiatrem na polach

Ty -y
23.09.2017.r.

/wanda w./

autor

wandaw

Napisany: 2017-09-23 Dodano: 2017-09-23 11:35:16

Ten wiersz przeczytano 1308 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Biały Klimat Ironiczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie