Mrok

Skrywam w ramionach swoj zal
Pielegnuje cierpienie
Ma dusza spiewa piesn zapomnienia
Lecz tylko wiatr powtarza jej slowa
Piesn jak zmyslow uspionych bezdenna kraina
Roztacza przede mna tragizm swego istnienia
Jak narkoman bez prochow
Wkraczam w twe bezdroza
Podazam sciezkami mroku
Oddajac sie piesni strach
Uciekam przed obrazami-
Wizje przeszlosci przesladuja mnie
To co bylo nie wroci-
To sa twoje slowa
Wiec czemu nie pozwalasz mi odejsc?
Sktywasz moj obraz w swej glowie
Niepozwalasz zapomniec
Poddajesz mnie katuszom
Niczym ciern wbijasz mi sie w serce
Zatruwajac mnie mrokiem swojego istnienia

autor

Tiferet

Dodano: 2007-02-26 17:46:02

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie