Na Bożych drogach

Janowi Pawłowi II w pierwszą rocznicę śmierci

Wsparty na krzyżu, Ty Piotr naszych czasów,
Przez świat wędrowałeś Bożymi drogami,
A my przy tych drogach z tą naszą nadzieją,
Że Bóg nas dostrzeże Twoimi oczami..
W tym marszu do Boga, pod Twoim przewodem
Iść mogliśmy wszyscy nie koniecznie z przodu.
Ważne, że z Tobą Janie Pawle II
I, że do Boga, że z tego powodu,
Świat może być lepszy, beż wojen i strachu,
Bez głodnych dzieci i matek płaczących,
Bez zawiści, gniewu, i bez poniewierki,
Rodzin co dom swój zastały płonący.
Ty nas wprowadziłeś w trzecie tysiąclecie,
Z całym bagażem grzechów i dobrych uczynków.
Ty uczyłeś miłować nas wszystkich nawzajem,
Być dla siebie dobrym wciąż, bez odpoczynku.
Wierzyliśmy ufnie, gdy Ty byłeś z nami,
Że łaski u Boga dla nas wypraszałeś.
Chociaż zagubieni, od kiedy Cię nie ma
Wierzymy, że w Niebie też za nas stawałeś.
Niczym małe dzieci, wciąż pełni ufności,
Ważni i mniej ważni, także ludzie prości.
Dał nam Bóg Pasterza, byśmy uwierzyli,
Że dla Pana Boga wszyscy żeśmy mili.
Z Domu Ojca Naszego spójrz na nas czasami,
Janie Pawle II, zawsze będziesz z nami.

autor

jozen

Napisany: 2006-03-27 Dodano: 2006-05-22 07:22:20

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie