Na granicy końca...

Na pustej plaży,
wiatr sieje strach,
tonę w morzu łez,
dosięgam dna.
Nie umiem się wydostać,
kto uratuje mnie?
Nie chcę tutaj zostać,
wciąż modlę się.
Tak mijają noce, dni,
ciągle ten koszmar mi się śni.
Nie umiem się uśmiechać,
na lepsze dni czekać.
Me życie to ciemność,
beznadziejna codzienność.
Coraz bardziej niknę,
a gdy już zniknę.
Nic nie będzie boleć
i zdołam to zapomnieć.

autor

Empezja

Napisany: 2010-05-26 Dodano: 2010-05-27 16:50:43

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie