Na Krzyżu...

Żonie..

Spoczęła na krzyżu
Miłość Nasza tak wielka
Przybiliśmy ja sami
gwoździe w jej rękach
Konała dniami i nocami
Niebo ogarnęła ciemność
Odeszła samotnie
Z własną udręką

Złożona w grobie
W twardej pamięci otchłani
Czekała aż cud się stanie
Lecz dni mijały
Zimne nadeszło pragnienie
ziemię pokrył śnieg
wszystko odeszło w zapomnienie

Lecz nadszedł czas
Ten jeden wyśniony
Cudem powstało życie
Tchnięte w nie teraz

I z martwych powstała
Miłość jak ze snu
I siłę swą pokazała
Iż mocniejsza jest od słów..

autor

domenico

Dodano: 2008-03-24 20:20:59

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie