Naelektryzowana tęsknota...
Inne niż zawsze
A gdy pomyślę tylko, że stracić mogę
wszystko
przez jeden podmuch wiatru,
co rozrzuci życie me na wszystkie strony
świata -
ogarnia mnie odchłań pytań ...
Wszystko przez te stada samotników,
co naelektryzowane tęsknotą,
czepiają się mnie.
Pasujemy do siebie,
każdy z nas coś goni,
ja gonię szczęście,
a Ty ?
ale czy gorsze ?
autor
tamćia
Dodano: 2007-02-25 12:40:28
Ten wiersz przeczytano 421 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.