najtrudniejsza miłość
myśl trwożna się rwie
odpędzam w mrok nocy demony
zapadam w zajęczy sen
w fotelu daleko od żony
dogasa kominka blask
chłód liże zmęczone kości
przez okno woła jej twarz
twarz najtrudniejszej miłości
w fotelu zapadam się w mrok
dno szklanki błyszczy w księżycu
i znowu myśli trwożnych tłok
znowu zakręty w mym życiu
autor
Stachu
Dodano: 2009-11-30 20:20:12
Ten wiersz przeczytano 777 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Miłość jest piękna bywa też trudna ale bez niej ciężko
póki kochamy to się staramy ..choć ciężko na sercu
czasami.
Czasami te zakręty nadają sens całemu życiu. Zgrabny
wierszyk :)
Miłość to uczucie bardzo złożone, zależne również od
drugiej strony...Dobry wiersz.
ona tu on tam zagubieni ,bo znów życie wystawiło
ich miłość na próbę-samotny on bije się teraz z
myślami - oby tylko nie przesadzł z trunkami
-piękny wiersz-pozdrawiam
Lekki w odbiorze. Piękny.
Bardzo ładny wiersz.Pełno w nim miłości i trochę
nostalgii...wspomnień.Najtrudniejszej miłości...bardzo
ciekawe+
Szacunek.
Mi wpłynął na wyobraźnie, troszkę manipuluje
uczuciami. +
tych zakrętów jest sporo, do butelki nie warto
zagladać, są inne rozwiązania
Pięknie napisane, wiersz bardzo mi się podoba, dobrze
się czyta, płynie wprost.Zatrzymał mnie, zamyśliłam
się, przy tym kominku, dno szklanki błyszczy w
księżycu, jej twarz i znowu zakręty życiowe. Bardzo do
mnie przemawiają Twoje słowa.
''Twarz najtrudniejszej miłości", a zarazem
najpiękniejszej. Świetnie piszesz. ;)
Piękny wiersz,jak większość o miłości;)