NARODZINY SUPERNOWEJ

Przez lata więdła bez miłości
Zgubiona w szarym życia pyle.
Na nic nie miała już ochoty.
Problemów wokół było tyle,

Że serce dawno zapomniane
Do karła prawie się skurczyło
Zbielało, zgasło niekochane
I czarną dziurę utworzyło.

I tak by trwało we wszechświecie
Kradnąc energię innym ciałom,
Lecz los inaczej życie plecie,
Odmianą szarych dni powiało.

W Obłoku Wielkim Magellana
Przepiękny pulsar się pojawił.
Rozproszył wokół swą energię,
Niepokój w duszy wnet zostawił.

Wyschnięte serce biednej gwiazdy,
Co zniknąć miało już w niebycie
W gorącym blasku tego tworu
Zyskało znowu nowe życie.

Miłością grzane przez pulsara,
Radością co dzień się karmiło,
Pęczniało z wolna od nadziei
W olbrzyma w końcu się zmieniło.

Gdy nagle splotły się ich drogi
I pulsar gwiazdę pocałował,
Ze szczęścia wielkie serce pękło
I cały wszechświat eksplodował.

Dziś gwiezdne pyły uleciały
I niebo skrzy się już od nowa
W milionie gwiazd, co na nim świecą
Najpiękniej błyszczy Supernowa.



Wielki Obłok Magellana- sąsiedzka galaktyka
czerwony olbrzym-ostatni etap ewolucji gwiazdy
biały karzeł-skurczone do max. jądro gwiazdy
czarna dziura- karzeł pochłaniający energię

autor

Barbara Ponikarczyk

Napisany: 2008-02-05 Dodano: 2008-02-07 00:04:44

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie