Nasze niepokonanie

Z pustaków dążeń wychodzą resztki pustkowców.
Odrzucimy je daleko by zbudować coś nowego.
Wytyczymy z własnych piegów mapę budowy.
Będzie to forteca, gdzie ukryjemy nasze serca.
Z kominami, skąd ulatywać będą nasze złudzenia.
Zamek będzie wysoki otoczony fosą ze sprzeciwem zamiast wody.
I ze drzwiami w których nie zmieszczą się już Tristan z Izoldą.
Ze stołem, gdzie będziemy się karmić nawzajem biszkoptami.
Z łóżkiem które tak naprawdę będzie łodzią.
Gdzie tworzyć będziesz dla mnie kolorowe bajki.
W których księżniczki wciąż przechodzą perypetie miłosne.
Z tych bajek będą ściany naszego zamku, niezrozumiałe dla świata.
Z tych bajek rozniesie się woń przeznaczenia.
Tworząc tajemne miejsce, niewidocznej dla oczu komnaty jednego serca i jednej duszy.
No to teraz Ty a razem z tobą Ja z okien naszego zamku zbudujemy skrzydła.
Aby przenieść tą fortecę do miasta chmur,
Z których niekiedy musi paść jakiś deszcz.
Deszcz łask uświęcający Naszą Miłość – Nasze Niepokonanie.

autor

Panna Piszpan

Dodano: 2006-08-17 09:56:20

Ten wiersz przeczytano 367 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie