Nic na siłę
Pamiętasz, jak przepadło w morzu
słońce i ciemność nas zastała?
Mówiłeś: "Wszystkie smutki porzuć,
tak żyć nie można. Popatrz mała -
mam tu na sobie tę pasiastą
koszulę. Możesz łzy nią otrzeć."
Wiesz, tak mi trudno dzisiaj zasnąć...
Szkoda, że dawno z niej wyrosłeś.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2014-09-15 13:54:58
Ten wiersz przeczytano 5777 razy
Oddanych głosów: 98
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (131)
taki smutny...ale piękny
No wreszcie...
Trafiłam po raz kolejny na ten piękny wiersz!
Miłego dnia:)
:) Dziękuję
Wyrastamy, w swoich oczach rośniemy, lecz to inni
widzą (i wiedzą), czy potrafimy dorosnąć do....
Ekstra!
Pozdrawiam:)
To smutne, że wyrastając z niektórych rzeczy,
malejemy...
Bardzo ładna melancholia :-)
Miło Cię 'widzieć' Zoro :)
Pozdrawiam, równie cieplutko :)
Wyrastanie z ubrań - to się zdarza i jest procesem
naturalnym, ale wyrastanie z umiejętności reagowania
na czyjś smutek, wyrastanie z empatii - nie powinno
się zdarzać. Obojętność jest czasem bardziej okrutna
od nienawiści. Pozdrawiam cieplutko. Dobrego dnia :)
wszystko sie zmienia, nic jutro nie bedzie takie same
.pozdr
A może by warto było dać przymierzyć tę starą już dziś
koszulę? Pozdrawiam
Miłego dnia życzę:))
:))
miasiaala, choroba... na szczęście nie boli :)
Życzę miłego weekendu :))
Dziękuję Wszystkim za poczytanie i komentarze :)
Wpadłam do Ciebie z rewizytą podziękować z odwiedziny
i miły komentarz :)
Jeszcze raz przeczytałam Twój wiersz i już pamietam że
ta koszula była PASIATA :)
Serdecznie pozdrawiam :)
czytam - dziecko przerosło swoją mamę, ale popatrz
mała?
zastanawiające...
może być druga połówka czy ktoś bliski po chorobie,
ale - wyrosłeś?
Podobał mi sie :)