Nic na siłę
Pamiętasz, jak przepadło w morzu
słońce i ciemność nas zastała?
Mówiłeś: "Wszystkie smutki porzuć,
tak żyć nie można. Popatrz mała -
mam tu na sobie tę pasiastą
koszulę. Możesz łzy nią otrzeć."
Wiesz, tak mi trudno dzisiaj zasnąć...
Szkoda, że dawno z niej wyrosłeś.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2014-09-15 13:54:58
Ten wiersz przeczytano 5770 razy
Oddanych głosów: 98
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (131)
Bardzo ładnie. Ciepło pozdrawiam
.....pięknie to uczta dla duszy :-)))
pozdrawiam
autorka pięknie pisze...tak jak Ania: z koszuli można,
z empatii nie:) miłego dzionka
Pięknie ubrałaś melancholię w słowa, Zosiu...niektórzy
wyrastają nie tylko z koszul ale i np z empatii. Wtedy
najbardziej boli.
Miłego popołudnia:)
Dobry warsztat.No i bardzo życiowy wiersz.
Jurek
Dziękuję za poczytanie :)
... i komentarze.
Życzę Wam miłego dnia :))
Ładnie :) pozdrawiam
piękna melancholia Zosiak wiersz z przyjemnością
przeczytałam
pozdrawiam serdecznie :)
Ładna melancholia:)
Miłego dzionka, Zoś:)
Majstersztyk!
Szkoda,że życie musi ranić...
Pozdrawiam serdecznie:)
pieknie,pozdrawiam serdecznie