Nicość
życie w samotności
otoczone ciemnością,
przemija ziarnkami klepsydry.
To czas,który umknął
na grzbiecie wichrowej chmury.
Albowiem nie potrafiłem
zatrzymać słońca w
mym jestestwie.
Za sobą pozostawiłem
tylko zgliszcza,
przede mną nicość
krainy mroku.
To wszystko jest niczym
przed końcem....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.