W Nicość powolny krok

Pusta przestrzeń.
Pustoty aura.
W Nicość powolny krok.
Jestem dziki kot, w chłodnym,
bezdomnym słońcu :
Skałą pamięci na mokradłach.
Może, czasem przebiegnę przez
cudzą myśl.

Nostalgio - wrośnięta płaszczyzno wewnątrz,
strupie i blizno na ramieniu Duszy.
Jesteś nieoddzielną.
Skomplikowana, jak geometria,
z prostotą natury.
Nostalgio - Ty we mnie-
Bez końca
drążysz jałową glebę.

autor

Hekate

Napisany: 2017-01-02 Dodano: 2017-01-02 10:52:25

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie