Nie będzie
Łkając błagam o dłoń pomocną
Świadoma, że kocham za mocno
Ludzie uczuciem tym gardzą
Naprawdę pragnę za bardzo?
Powoli zatracam się psychicznie
Bo odczuwam zbyt romantycznie
I zbyt głęboko odbieram świat
Lecz Ty jesteś tego wart
I ufam... Dlaczego wciąż ufam?
Bo czasem Twego oddechu słucham
Cicho lecz zbyt czesto płaczę
Ran nie zapomnę lecz je wybaczę
Milczę w imię jedynej miłości
Wyrzekając się ludzkich radości
Cisza mą pielgrzymką bez końca
Trwam wypatrując blasku słońca
Mrok zapada wszystko się zmienia
Zgasła nadzieja bez uprzedzenia
Z Twego uczucia już popiół tylko
Oczy wciąż płaczą a usta milkną
I obmywam łzami wargi zmęczone
Które wciąż Ciebie są tak spragnione
Nie założę więcej maski codzienności
Nie wyrzeknę się nigdy tej miłości
Wypatruje Twego spojrzenia bezskutecznie
W nim tylko było mi bezpiecznie
Ty nie chcesz widzieć łez miłości
Wystarczę Ci bez duszy w nagości
Jak mak kwiatem lata się staje
Tak o to ja w czerwieni pozostaje
jak z rozkoszy zginęłam na łące
I dziś umieram- odeszło słońce
czyste łzy nadal po skórze płynące
Rozmazany świat przez krople spływające
Z wgłębień wyrytych na niegodnym ja
Które choć nie chcę nadal trwa
Ten świat już nie będzie taki sam
Z Tobą odeszło wszystko co mam
Bez Ciebie nie jestem tą samą osobą
Zamilkłam będąc twą częścią i Tobą
I dusza zapada się lecz miłość trwa
Rozpływa się me ciało, fizyczność ma
Pamiętaj nic takie samo nie będzie
Odchodzę... Szydercze uśmiechy wszędzie
Lady in Red
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.