Nie boję się łez...

...

Nie boję się łez...

Choć jest ich zbyt wiele,

Choć z dnia na dzień,

Już ich nie podzielę,

Nie oddam każdemu po jednym smutku,

Choć pytają "Dlaczego?",bez skutku-do skutku

Czasem bez powodu,stojąc przy oknie,

Oczy samoistnie stają się mokre,

Chcą wypłynąć?


Niech lecą  ode mnie...daleko...

Bo reszta smutków w kolejce już czeka

Nie boję się łez...

Choć z nimi nie do twarzy,

Choć raz swobodne oko mi się marzy,

Bez ciężaru mokrych związków dookoła,

Dostrzec promień radości wzrokiem sokoła,

Lecz dziś chwile szczęścia nie są mi dane,

To co zbyt pochopne,zostało zabrane..

Każdy chce pomóc,lecz nikt nie jest w stanie,

Łzy mają o tym swoje własne zdanie,



...

..

.


Już ich się nie boję...

Nauczyłam się żyć,

Z nimi pod powieką,trochę raźniej mi,

Oschłe oko,świadczy o wielkiej sile,

A słabość ma ogromna...tu się nie mylę,

Tak..przynajmniej wiem,że mam coś blisko,

Kiedyś w moim świecie dalekie było wszystko,

I daje mi to wiarę,że los się odwróci...

A moje niegdyś szczęście...tak jak łzy....



Powróci....

...

autor

Czeresinka.

Napisany: 2008-02-11 Dodano: 2008-02-11 19:03:21

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie