Nie czas

Nie odchodź. Zima taka długa.
Czas się zatrzymał, jakby zasnął.
Wicher na soplach tęsknie stuka
w rzadkiej tonacji, pewnie as-mol.

A mróz do domu chce się wcisnąć.
Na cienkich szybach piętno złości
odcisnął, dając upust zmysłom.
Chciałby za piecem się rozgościć.

Świty śpią dłużej, pośród burych
chmur, które sypią śniegiem w nocy.
Dobrze jest czule cię przytulić.
Tak delikatnie. Snu nie spłoszyć.

autor

MariuszG

Napisany: 2018-01-12 Dodano: 2018-01-12 11:22:23

Ten wiersz przeczytano 1289 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie