Nie da się
Andrzejowi
Tak zmieniony przez chorobę,
ale to wciąż mój mąż.
Świadoma głowa, ale brak oddechu.
Czy to koniec?
Przyjdzie mi uwierzyć w to,
w co uwierzyć się nie da.
autor
pani Mija
Dodano: 2023-05-12 00:50:44
Ten wiersz przeczytano 394 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Wzruszające bardzo wersy, pozdrawiam najcieplej.
Być z kimś za życia, w chwili jego śmierci i po niej.
Dziękuję poświęcony czas i przeczytanie i za punkty
Wzruszajacy wiersz..
Tak zmieniony przez chorobę,
ale to wciąż jesteś mężem,
a ja żoną .
Świadoma głowa, ale brak oddechu.
Czy to koniec?
To nie koniec
zawsze będziemy
do siebie należeć.
Myślę, że oglądasz bzy,
które ja mijam jadąc do pracy.
Pozdrawiam serdecznie, +
Miłego dnia
Może spróbujesz pozytywnie pisać, to samo co myślisz
nieustannie wzruszasz wierszami.
Trudno uwierzyć w to co się widzi...
Między rozumem, a sercem zawsze jest duża przepaść...
Poruszający wiersz!
Serdecznie Cię pozdrawiam i przytulam