Nie do nazwania...

Siadam przy stoliku
Zamawiam kawę
Czarną i gorzką
Jak moje myśli...

Gadam do siebie
Milczę ze sobą
Ocieram twarz o wiatr
Zasuszam łzy
Na okoliczność łagodzącą...

Nadchodzi niepewność jutra
Samotność wczepiona
W poły mojego płaszcza
Jest coraz bardziej bezbarwna...

Czuję lęk, niepewność, podniecenie
Nie do nazwania
Nie do zobaczenia
Nie do dotknięcia...

Czekam na cokolwiek
Z czego w końcu
Zdołam uczynić
Jakieś nowe znaczenie mnie...

autor

Cestlavie

Dodano: 2010-02-26 20:08:53

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie