nie ma już nas...

nie ma już nas... nie ma "my"...

znów w czterech ścianach
gdzie sięga noc...
rozpaczy krzyk dławi strach
zakrywam ręką swoją twarz...
by świat nie widział
że to nie ja...
...zbyt dużo ludzi
...zbyt dużo spraw
i zwykły czerwony, zwiędły kwiat
...samotności
tak mało mam, a miałam dom...
zostały ściany
i ślubna fotografia w ramce z rozpaczy...

jest tylko "ja" i "ty"... obok siebie... nie razem...

autor

nataneila

Dodano: 2005-02-06 16:19:52

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie