NIE ZIMA

Skrysztalił ziemię groźny mróz, pożółkłe liście lecą,
Sczerniały lica białych brzóz, drzewa nagością świecą.
Jesienny dzień jak cicho jest, pies szczeka gdzieś żałośnie
Przez las przebiegnie czasem bies, znów cicho jest, nieznośnie.

Nastała złota Jesień w chatach, spichlerz bogactwem świeci
Dobrobyt stoi w nim na czatach, a w chacie syte dzieci.
Jesienny dzień też wdzięk swój ma, nieraz wśród deszczu strug
Bywa odejdzie dola zła i szczęście wejdzie w próg.

Nieraz w jesienny krótki dzień, słoneczko szczęścia świeci
I falą swych złocistych tchnień ogrzewa biedne dzieci.
Nieraz w jesiennej burzy dzień, gdy świat strwożony grzmotem
Słońce spoglądnie z poza chmur i świat obdarzy złotem.

Choć Jesień przyszła, nie płacz ty i ludzkość świata cała
Lecz spojrzyj poprzez swoje łzy, co Jesień światu dała.
Świat najbogatszy porą tą, bo spichlerz ma bogaty
Więc może przetrwać zimę swą, i przeżyć liczne straty.

I chociaż dzień urodzin mych, przeminął tu bez echa
Cieszę się bo w mej piersi zdrój , a ponad głową strzecha.
Dzisiaj, dość dużo mam już lat. Jak trudna życia droga
Poznałem i jak piękny świat, więc idę z wiarą w Boga.

autor

Lev

Dodano: 2009-08-31 18:00:18

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie