[Nie znając drogi...]

Nie znając drogi idę do ciebie
Za mną kogut, pies i kruk
Biała gołębica szybuje po niebie
Może to diabeł a może sam Bóg

Oddycham ciężkim powietrzem
Nogi z ołowiu mam odlane
Czasem myślę, że jesteś snem
I jutro z bólem głowy wstanę

Za wąskie są dla mnie chodniki
Za to horyzont jak morze szeroki
Coraz wyraźniej nad głową czuję
Jak ocierają się o nią obłoki

Rozmywa mi się świat, przygasa
Ostatnia zapałka, utlenia się czas
Jesienny wiatr jak oddech Judasza
Do ucha szepcze, że nie było nas

autor

Bohun

Dodano: 2006-12-13 00:02:19

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie